Doorgaan naar hoofdcontent

Naai eens iets op de poef...

Met het hete weekend in het achterhoofd en vooral geïnspireerd door Tante Hilde en haar zwembroek, dacht ik me ook eens aan een short voor Jackman te moeten wagen.




Noem me impulsief, onvoorbereid en overdreven enthousiast ('t is vast een combinatie), maar 't idee zat nog maar vers in mijn hoofd of 't moest al van onder mijn machine rollen.
Het begon goed, heel goed zelfs, want mijn voor-en achterpand waren identiek...
Hoe moeilijk kan het dan zijn?
En toch, beste lezer, slaagde erin om het helemaal te verknoeien. De zoom heb ik 3 x opnieuw gestikt (ik vond het te krom, laat staan wat Fam ervan zou vinden...) en bij elke steek voelde ik de moed verder in mijn birki's zakken...

Toen het hele affaire na veel gezwoeg en nog meer gezweet van onder mijn machien rolde... bleek Jack er te dik voor te zijn.
Te dík! Jack!!!!

Stiekem ben ik toch ook een beetje blij... mijn ventje groeit dan toch!






(Of zou het dan toch aan het feit dat ik het vertikte een patroon te gebruiken, liggen?)

O ja, de grote winnaar van het verhaal is Konijntje. Die zal het zeker niet koud hebben!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Thee

Wat zou jij hierover denken, oma? Ik heb het me de voorbije dagen heel vaak afgevraagd... Je troostte me vast met gedachten die door mijn overvolle hoofd niet in me opkwamen. Doe wel en zie niet om.  't Is e scheete in e netzak. 't zin blagoajs. En ik zou gelachen hebben om zoveel wijsheid onder jouw grijze haren. Jij zou een kopje thee gezet hebben en je sneed de flan aan. Ik hapte mijn zorgen weg en jij schonk het kopje nog eens vol.

Stamboom

De oudste zoon moest een stamboom maken. Thuis. Drie generaties: hijzelf met broer en zus, ikzelf en Drakenjager en de grootouders. Allemaal met geboortejaar. En het mocht (moest?) creatief zijn. Wie de oudste zoon een beetje kent, beseft meteen dat het venijn in de staart zat én kan het resultaat voorspellen... De naam van zijn broer en zus kent hij vlot uit het hoofd, zijn ouders weet hij ook vaardig te benoemen en zelfs de derde leeftijd kent hij bij naam. Geboortejaren vond-ie terug op de verjaardagkalender. So far so good. Maar het moest dus creatief zijn. "Haal maar alles uit de kast." Hij dacht dat de juf het letterlijk bedoeld had... Na veel vijven, zessen, zevens en achten kwamen we tot het besluit dat hij netjes namen en geboortejaren zou opschrijven en blaadjes zou knippen en dat ik er dan zo goed en zo kwaad als het ging een boom van zou maken. En ik had nog wat paasdecoratie over, alzodus ... Zo geschiedde. Benieuwd hoeveel punten wij daarvoor ...

Boost mijn positiviteit - not.

Ik weet niet echt of ik ook maar een halve seconde getwijfeld heb. Ik vermoed van niet. Ik huiver van keurslijven, opgelegde thema's, iemand die me zegt wat ik moet doen. Als ik mijn beslissingen van de voorbije vijf jaar (en bij uitbreiding de vijf jaar daarvoor ook nog) bekijk, is de rode draad altijd geweest me door niemand iets te laten dicteren. Ik hou niet van uniformiteit, niet van doen wat iemand zegt omdat hij het zo zegt. Ik hou niet van allemaalhetzelfdedragenwantdatisnudemode . Ik kan er niet mee om. Absoluut niet. (U moest mijn hartslag voelen bij het schrijven van dit bericht: bovengemiddeld, ik jaag me op.) Ik hekel commercialisering, ook. Boeken vol zo-doe-je-het-nog-betertips. ( Is het niet goed, dan? Mag het nog van mij zijn, of moet het echt helemaal naar jouw norm, jouw idee, jouw structuur zijn? Heb jij de waarheid in pacht, dan? Ik wil je idee wel lezen, maar verplicht me alstublieft nergens toe!) Dus aan al wie mij de voorbije maand vroeg waarom ik nie...