De start van het nieuwe trimester verliep bijzonder vlotjes. Voorlopig geen spanders, maar we houden hout vast voor wat komt... het beloven 2 extreem drukke maanden te worden!
Zonder doorlichting, for your interest, want ook die hing nog even als Damocles' zwaard boven mijn hoofd. Niet, dus, en ik haalde opgelucht adem.
Een werkweek van (maar) 4 dagen, die smeekt om een extreem druk weekend. Zo geschiedde, maar 't is ondertussen zondagavond en we ademen hier tot nader order nog allemaal bijzonder regelmatig.
De week begon met een fris paasweekend. Ik vertelde hier al dat we ons de eitjes lieten smaken, en het feest ging de hele week gewoon verder. (Er bleek tussen die chocolade ook marsepein en marshmallow gedropt te zijn. Wie zoekt die vindt! ) Zolang de lever niet klaagt, doen we dapper door.
Dinsdag had Nuno proefwerk typen... we weten nog geen resultaat, maar naar zijn gevoel liep alles goed, wat dus eigenlijk wil zeggen dat tweederde van ons kroost het vervelende klusje achter de rug heeft. Hoera, hoera, hoera!
In alle stress rond dat proefje dacht ik even mijn verdriet om omaatjes verjaardag dinsdag te kunnen parkeren, maar een berichtje met een filmpje vol fijne herinneringen zette me met de voetjes op de grond ... De droevenis slijt, het gemis blijft mijn keel soms dichtsnoeren. Toch merk ik dat ik bij alle voorbereidingen op Quinns communie eind mei toch telkens weer aan omaatje denk. Als ik de plannen voor de Grote Dag nu bekijk, weet ik zeker dat ze erbij zal zijn.
Vrijdag trakteerde kakkernest Jack voor zijn verjaardag. Het werd een gezond aperitiefje, een voorsmaakje van zijn feestdag zaterdag. Oma Mieke had donuts laten leveren als ontbijt en de sfeer zat er dus van 's morgens vroeg al goed in! Het werd uiteindelijk een voetbaldagje, met een bbq en match tegen de papa's en als kers op de... eh... taart... een taart voor Jack en zijn vriend Jordy! Toen de hele kantine voor hem 'Happy Birthday' inzette, werd hij toch een beetje stil...
Vandaag gingen Quinn en ik op verrassingsmissie. Voorbereidingen voor de communie, u begrijpt dat ik hierover bijzonder karig met info moet zijn. Later meer, dat zeker, maar de foto's van het lekkere eten wil ik u niet besparen.
Nu ik de week zo overdenk, wordt de rode draad zichtbaar:
de liefde van Los Demettos gaat door de maag!
Zonder doorlichting, for your interest, want ook die hing nog even als Damocles' zwaard boven mijn hoofd. Niet, dus, en ik haalde opgelucht adem.
Een werkweek van (maar) 4 dagen, die smeekt om een extreem druk weekend. Zo geschiedde, maar 't is ondertussen zondagavond en we ademen hier tot nader order nog allemaal bijzonder regelmatig.
De week begon met een fris paasweekend. Ik vertelde hier al dat we ons de eitjes lieten smaken, en het feest ging de hele week gewoon verder. (Er bleek tussen die chocolade ook marsepein en marshmallow gedropt te zijn. Wie zoekt die vindt! ) Zolang de lever niet klaagt, doen we dapper door.
Dinsdag had Nuno proefwerk typen... we weten nog geen resultaat, maar naar zijn gevoel liep alles goed, wat dus eigenlijk wil zeggen dat tweederde van ons kroost het vervelende klusje achter de rug heeft. Hoera, hoera, hoera!
In alle stress rond dat proefje dacht ik even mijn verdriet om omaatjes verjaardag dinsdag te kunnen parkeren, maar een berichtje met een filmpje vol fijne herinneringen zette me met de voetjes op de grond ... De droevenis slijt, het gemis blijft mijn keel soms dichtsnoeren. Toch merk ik dat ik bij alle voorbereidingen op Quinns communie eind mei toch telkens weer aan omaatje denk. Als ik de plannen voor de Grote Dag nu bekijk, weet ik zeker dat ze erbij zal zijn.
Vrijdag trakteerde kakkernest Jack voor zijn verjaardag. Het werd een gezond aperitiefje, een voorsmaakje van zijn feestdag zaterdag. Oma Mieke had donuts laten leveren als ontbijt en de sfeer zat er dus van 's morgens vroeg al goed in! Het werd uiteindelijk een voetbaldagje, met een bbq en match tegen de papa's en als kers op de... eh... taart... een taart voor Jack en zijn vriend Jordy! Toen de hele kantine voor hem 'Happy Birthday' inzette, werd hij toch een beetje stil...
Vandaag gingen Quinn en ik op verrassingsmissie. Voorbereidingen voor de communie, u begrijpt dat ik hierover bijzonder karig met info moet zijn. Later meer, dat zeker, maar de foto's van het lekkere eten wil ik u niet besparen.
Nu ik de week zo overdenk, wordt de rode draad zichtbaar:
de liefde van Los Demettos gaat door de maag!
Reacties
Een reactie posten
Jouw reactie hieronder? GRAAG!