Ik kan me nog heel goed de lange autoritten naar het zuiden voor de geest halen. Mijn ouders hadden al snel door dat mijn broers en ik best over 2 auto's verdeeld werden... om de kalmte en de rust zo goed mogelijk te bewaren ;-)
Op de tijd te doden kocht mijn hippe oma snoepjes met bonnetjes die ze spaarde. Zo herinner ik me een nieuw soort 'autosnoepjes' die in vierkante plastic doosjes verkocht werden. De reclame op tv zal haar overhaald hebben, want achteraf bekeken waren het gewone winegums, maar met een bon van twintig frank smaakten ze precies zes keer lekkerder!
Ook kauwgom passeerde de revue, zij het wel maar 1 jaar, want we hadden er niet beter op gevonden dan Takketa's gloednieuwe auto -een rode Renault Express- te versieren met beknabbelde kauwgomslingers. Ik denk niet dat ik haar ooit nog zo boos heb geweten...
Begin jaren 90 kreeg ik een walkman! Vanaf dat moment was het meebrullen geblazen, voor de tijd dat de batterijen (en de reservebatterijen) meegingen... Meestal maakten we dan net een eerste tussenstop, ergens rond Parijs... Ik kan La Solitudine (Laura Pausini), Elle danse seule (Axelle Red), Brommer (Clouseau) en Listen to your heart (Roxette) nog altijd meezingen, met dank aan de autoroute du Soleil...
Al die herinneringen kwamen weer boven toen ik dit lijstje op Quinns bureautje zag liggen.
Liedjes die de papa op haar mp4 mag zetten... Als ik haar in haar kamer hoor meebrullen in het Engels, moet ik glimlachen.
Ik kan niet wachten tot ze eens iets Italiaans kiest ;-)
Op de tijd te doden kocht mijn hippe oma snoepjes met bonnetjes die ze spaarde. Zo herinner ik me een nieuw soort 'autosnoepjes' die in vierkante plastic doosjes verkocht werden. De reclame op tv zal haar overhaald hebben, want achteraf bekeken waren het gewone winegums, maar met een bon van twintig frank smaakten ze precies zes keer lekkerder!
Ook kauwgom passeerde de revue, zij het wel maar 1 jaar, want we hadden er niet beter op gevonden dan Takketa's gloednieuwe auto -een rode Renault Express- te versieren met beknabbelde kauwgomslingers. Ik denk niet dat ik haar ooit nog zo boos heb geweten...
Begin jaren 90 kreeg ik een walkman! Vanaf dat moment was het meebrullen geblazen, voor de tijd dat de batterijen (en de reservebatterijen) meegingen... Meestal maakten we dan net een eerste tussenstop, ergens rond Parijs... Ik kan La Solitudine (Laura Pausini), Elle danse seule (Axelle Red), Brommer (Clouseau) en Listen to your heart (Roxette) nog altijd meezingen, met dank aan de autoroute du Soleil...
Al die herinneringen kwamen weer boven toen ik dit lijstje op Quinns bureautje zag liggen.
Liedjes die de papa op haar mp4 mag zetten... Als ik haar in haar kamer hoor meebrullen in het Engels, moet ik glimlachen.
Ik kan niet wachten tot ze eens iets Italiaans kiest ;-)
Reacties
Een reactie posten
Jouw reactie hieronder? GRAAG!