Doorgaan naar hoofdcontent

Elke dag denk ik aan haar.

5 jaar geleden namen we afscheid van de Liefste Oma Aller Tijden.

Al 5 jaar...
Nog maar 5 jaar...

Rij ik door de Dikkebusseweg, dan denk ik aan haar.
Kam ik Jacks haar, dan denk ik aan haar.
Zet ik aardappels op met een snuifje zout, dan denk ik aan haar.
Eten we lookbroodjes in de Pizza Hut, dan denk ik aan haar.
Steek ik was in haar machine, dan denk ik aan haar.
Maak ik romige wortelsoep, dan denk ik aan haar.
Zie ik witte margrieten, dan denk ik aan haar.
Mogen de kinders een snoep kiezen, dan denk ik aan haar.
Leg ik een nieuw tafelkleed op, dan denk ik aan haar.
Eten we andjoeneklak, dan denk ik aan haar.
Zoek ik naar een camping, dan denk ik aan haar.
Vind ik napoléons of chocotoffs, dan denk ik aan haar.
Komt de sint langs, dan denk ik aan haar.
Warm ik pistolets op onder de grill, dan denk ik aan haar.
Ruik ik Dash en Dreft, dan denk ik aan haar.
Shop ik in Brugge, dan denk ik aan haar.
Vaar ik naar Vlissingen, dan denk ik aan haar.
Hoor ik Pietje Pek, dan denk ik aan haar.
Bezoek ik de zaterdagmarkt, dan denk ik aan haar.
Eten we kurremurre, dan denk ik aan haar.
Houden we een magisch kampvuur, dan denk ik aan haar.
Zijn er cadeautjes met Kerstmis, dan denk ik aan haar.
Zie ik haar vriendinnen sukkelen met rollators, dan denk ik aan haar.
Wandelen we voorbij de Damart, dan denk ik aan haar.
Spoel ik verse aardbeien, dan denk ik aan haar.

De rauwe wond kreeg een korstje
maar dat gaat nog heel vaak bloeden.
Dat mag. Dat moet.
Want wat een vrouw...

Altijd in mijn gedachten,
mijn allerliefste omaatje Lief!





Reacties

Populaire posts van deze blog

Stamboom

De oudste zoon moest een stamboom maken. Thuis. Drie generaties: hijzelf met broer en zus, ikzelf en Drakenjager en de grootouders. Allemaal met geboortejaar. En het mocht (moest?) creatief zijn. Wie de oudste zoon een beetje kent, beseft meteen dat het venijn in de staart zat én kan het resultaat voorspellen... De naam van zijn broer en zus kent hij vlot uit het hoofd, zijn ouders weet hij ook vaardig te benoemen en zelfs de derde leeftijd kent hij bij naam. Geboortejaren vond-ie terug op de verjaardagkalender. So far so good. Maar het moest dus creatief zijn. "Haal maar alles uit de kast." Hij dacht dat de juf het letterlijk bedoeld had... Na veel vijven, zessen, zevens en achten kwamen we tot het besluit dat hij netjes namen en geboortejaren zou opschrijven en blaadjes zou knippen en dat ik er dan zo goed en zo kwaad als het ging een boom van zou maken. En ik had nog wat paasdecoratie over, alzodus ... Zo geschiedde. Benieuwd hoeveel punten wij daarvoor ...

Mutsen

 Er bestaan niet zoveel soorten mannenmutsen. Het enige verzoek was dat het geen vrolijke, kleurrijke muts mocht zijn. Geen knalgeel of knalrood en ook geen hemelsblauw. (Dat kleur het verdriet niet weg zou nemen; we dachten het allebei, maar hielden het in ons hoofd.) Die kleur bleek geen probleem... er bestaan echt niet zoveel soorten mannenmutsen: je vindt grijze mutsen, zwarte, donkerblauwe of combinaties van die 3. Ik kon dus snel kiezen en koos 2 zwarte: een effen en eentje met een patroon. (Dat meer kleur het kiezen niet bemoeilijkt zou hebben, bedacht ik, maar ik zweeg stil.) Toen ik de bestelling aan huis ging leveren, sliep hij. Ik sloop op mijn tippen naar binnen en liet de koop op tafel liggen. Een warme verrassing voor als-ie zijn dag weer zou hernemen. Even passen en dan klaar.  Er zijn weinig maten in mannenmutsen: je trekt ze over je hoofd en dan blijven ze zitten. Toch zeker als je geen verband draagt. Dat had ik even niet meegerekend. We weten dus nog niet of...

Venetiaans blond

Niets is wat het lijkt... Bedankt, Mia!