Doorgaan naar hoofdcontent

Bucket list

Na een aanloop van deliberaties, rapportjes, rapportbesprekingen, afscheidsetentjes, nog wat afscheidsetentjes en een afscheidsdrink waar geen eind aan leek te komen, doken we woensdag kopvoorwaarts de vakantie in. Decompressie. Rust en dutjes. Zonovergoten uitstapjes. Terrasjes. O, en rust!
Omdat mijn kont even smal als stilzittend is (NOT!) , staat er toch nogal wat op het to do-lijstje. Concreet en/ of abstract. Check It.

- In zee zwemmen. In mijn Esther Williams. Strak plan om strak te worden. (In gedachten duik ik de golven in, om er een kwartier later en twee maten lichter weer uit te komen, over het strand paraderend, zo zonder pareo).
- Een berg beklimmen. Afzien en puffen, ik zie het zo al voor me... Voldoening als je de top bereikt... Het mag eh... de Kosmos zijn.
- Indisch eten. Veel te lang geleden. Hot! En nu ik erover nadenk ook zeker eens Thaïs. En Grieks. Geen zorgen, verspreid over verschillende dagen... of toch zeker maaltijden.
- Connie Palmen herlezen. I.M en De wetten. Iets nieuws van Stefan Brijs. Ule. En me door minstens drie boeken compleet laten verrassen. Lezen, het lijkt vier eeuwen geleden.
- Reünie vieren met fijne vrienden.  Sommigen zie ik veel en veel te weinig...
- Lopen. Ik sprak er ooit al eens over. Tijd voor uitgestelde actie. 't Is dat of een maagband.

Ik laat een witregel voor volgende plannen. Die zal zichzelf hopelijk wel vullen... 



Reacties

  1. Leuk om de zomer te beginnen met eens lijstje. Hoop dat je ze allemaal kan afvinken.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Jouw reactie hieronder? GRAAG!

Populaire posts van deze blog

Stamboom

De oudste zoon moest een stamboom maken. Thuis. Drie generaties: hijzelf met broer en zus, ikzelf en Drakenjager en de grootouders. Allemaal met geboortejaar. En het mocht (moest?) creatief zijn. Wie de oudste zoon een beetje kent, beseft meteen dat het venijn in de staart zat én kan het resultaat voorspellen... De naam van zijn broer en zus kent hij vlot uit het hoofd, zijn ouders weet hij ook vaardig te benoemen en zelfs de derde leeftijd kent hij bij naam. Geboortejaren vond-ie terug op de verjaardagkalender. So far so good. Maar het moest dus creatief zijn. "Haal maar alles uit de kast." Hij dacht dat de juf het letterlijk bedoeld had... Na veel vijven, zessen, zevens en achten kwamen we tot het besluit dat hij netjes namen en geboortejaren zou opschrijven en blaadjes zou knippen en dat ik er dan zo goed en zo kwaad als het ging een boom van zou maken. En ik had nog wat paasdecoratie over, alzodus ... Zo geschiedde. Benieuwd hoeveel punten wij daarvoor ...

Thee

Wat zou jij hierover denken, oma? Ik heb het me de voorbije dagen heel vaak afgevraagd... Je troostte me vast met gedachten die door mijn overvolle hoofd niet in me opkwamen. Doe wel en zie niet om.  't Is e scheete in e netzak. 't zin blagoajs. En ik zou gelachen hebben om zoveel wijsheid onder jouw grijze haren. Jij zou een kopje thee gezet hebben en je sneed de flan aan. Ik hapte mijn zorgen weg en jij schonk het kopje nog eens vol.

Boost mijn positiviteit - not.

Ik weet niet echt of ik ook maar een halve seconde getwijfeld heb. Ik vermoed van niet. Ik huiver van keurslijven, opgelegde thema's, iemand die me zegt wat ik moet doen. Als ik mijn beslissingen van de voorbije vijf jaar (en bij uitbreiding de vijf jaar daarvoor ook nog) bekijk, is de rode draad altijd geweest me door niemand iets te laten dicteren. Ik hou niet van uniformiteit, niet van doen wat iemand zegt omdat hij het zo zegt. Ik hou niet van allemaalhetzelfdedragenwantdatisnudemode . Ik kan er niet mee om. Absoluut niet. (U moest mijn hartslag voelen bij het schrijven van dit bericht: bovengemiddeld, ik jaag me op.) Ik hekel commercialisering, ook. Boeken vol zo-doe-je-het-nog-betertips. ( Is het niet goed, dan? Mag het nog van mij zijn, of moet het echt helemaal naar jouw norm, jouw idee, jouw structuur zijn? Heb jij de waarheid in pacht, dan? Ik wil je idee wel lezen, maar verplicht me alstublieft nergens toe!) Dus aan al wie mij de voorbije maand vroeg waarom ik nie...