Doorgaan naar hoofdcontent

Stik eens op een lijntje!

Ik moet recht stikken.
Ik moet recht stikken.
Ik moet recht stikken.
Ik moet...

Ewel, ik vind dat even saai als hoe 't hier staat, dus stik ik meteen in een lapje stof i.p.v. oefenpapier.
Ewel, dat is gene kattenpis, zelfs niet met stof met voorgetekende lijnen. Ewel, ik vloek daar toch wel op en ewel, dat moet want hoe meer je oefent, hoe beter het gaat (dat is toch wat ik elk jaar bij hoog en bij laag beweer als mijn publiek zeurt en zaagt omdat het niet graag zinnen splitst. Ik zal toch wel wat empatischer zijn dit jaar...).

 Stikken dus. Op een lijntje.

Mijn resultaat voor vanavond is:

- een bijna afgewerkte schooletui waarvan mijn machine bijna zot draait op de velcro. Morgen even aan tante Marleen vragen...

- een zakje dat als turnzakje voor Quinnebolle bedoeld was, maar dat als puntje bij paaltje en naaldje in draadje kwam eigenlijk niet zo praktisch uitgedacht werd door uw trouwe auteur en in de loop van het productieproces plots een stuttemeuzel werd. Met lintjes, waarvan er al 1 aan hangt en een tweede in mijn hoofd zit. Véél op lijntjes gestikt vandaag! En nu maar hopen dat mijn appeltjesbrooddoos in mijn stuttemeuzel past.


O ja, voor wie foto's van mijn primaire stiksels verwacht... eh... de batterij van mijn kodak ... eh... de naald van de machine ... eh...
Er zijn er nog geen!

Reacties

  1. Zou Quinnebol de stuttemeuzel niet willen gebruiken als slaapzak voor haar pop?

    En een ietsiemienie klein detailke: je moet leren evenwijdig stikken met je persvoet, niet op lijntjes...ik zie je al op je stof overal lijntjes tekenen om op te kunnen stikken...en dan maar vloeken dat het allemaal altijd zo lang duurt ;-)

    En volgende keer neem maar die foto's...er is altijd wel iets positiefs dat we ervan kunnen zeggen ;-)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Jouw reactie hieronder? GRAAG!

Populaire posts van deze blog

Stamboom

De oudste zoon moest een stamboom maken. Thuis. Drie generaties: hijzelf met broer en zus, ikzelf en Drakenjager en de grootouders. Allemaal met geboortejaar. En het mocht (moest?) creatief zijn. Wie de oudste zoon een beetje kent, beseft meteen dat het venijn in de staart zat én kan het resultaat voorspellen... De naam van zijn broer en zus kent hij vlot uit het hoofd, zijn ouders weet hij ook vaardig te benoemen en zelfs de derde leeftijd kent hij bij naam. Geboortejaren vond-ie terug op de verjaardagkalender. So far so good. Maar het moest dus creatief zijn. "Haal maar alles uit de kast." Hij dacht dat de juf het letterlijk bedoeld had... Na veel vijven, zessen, zevens en achten kwamen we tot het besluit dat hij netjes namen en geboortejaren zou opschrijven en blaadjes zou knippen en dat ik er dan zo goed en zo kwaad als het ging een boom van zou maken. En ik had nog wat paasdecoratie over, alzodus ... Zo geschiedde. Benieuwd hoeveel punten wij daarvoor ...

Mutsen

 Er bestaan niet zoveel soorten mannenmutsen. Het enige verzoek was dat het geen vrolijke, kleurrijke muts mocht zijn. Geen knalgeel of knalrood en ook geen hemelsblauw. (Dat kleur het verdriet niet weg zou nemen; we dachten het allebei, maar hielden het in ons hoofd.) Die kleur bleek geen probleem... er bestaan echt niet zoveel soorten mannenmutsen: je vindt grijze mutsen, zwarte, donkerblauwe of combinaties van die 3. Ik kon dus snel kiezen en koos 2 zwarte: een effen en eentje met een patroon. (Dat meer kleur het kiezen niet bemoeilijkt zou hebben, bedacht ik, maar ik zweeg stil.) Toen ik de bestelling aan huis ging leveren, sliep hij. Ik sloop op mijn tippen naar binnen en liet de koop op tafel liggen. Een warme verrassing voor als-ie zijn dag weer zou hernemen. Even passen en dan klaar.  Er zijn weinig maten in mannenmutsen: je trekt ze over je hoofd en dan blijven ze zitten. Toch zeker als je geen verband draagt. Dat had ik even niet meegerekend. We weten dus nog niet of...

Venetiaans blond

Niets is wat het lijkt... Bedankt, Mia!