Doorgaan naar hoofdcontent

babytijd, smultijd.

Je kunt als baby maar beter geboren zijn ("Vanzeneigenst, " zie ik u denken, maar laat me mijn zin afmaken) in de éénentwintigste eeuw, zoals den onzen, Little Jack. ("Waarom?" zie ik u denken. Wacht!)

Uit mijn kindertijd herinner ik me helemaal niet dat ik héérlijke peutervoeding kreeg. Deels mijn slecht geheugen en voor de rest de tijdsgeest van de jaren '80 zijn hiervoor de schuldigen... 't Zal altijd wel aardappel-vlees-groenten of iets van die aard geweest zijn, of spaghetti of eens een gekookt eitje. Wij aten toen geen tapa's, en frisse slaatjes nog minder. Scampi's kenden we niet, hoogstens aten we eens mossels met frietjes, of een Magic Box uit de Quick, maar toen waren we al wat ouder... (En geen slecht woord over moekes kookkunsten, voor alle duidelijkheid, want ze kon koken als de beste voor haar drukbevolkt nestje! ) Maar wij aten geen olijven, kroepoek, kerstomaatjes, minipaprika's of -godbetert- lookbroodjes met mozzarella.



Om maar te zeggen dat den Jack vandaag geluk had met zijn frittata met paddenstoeltjes en smeltkaas! Gesmuld dat hij heeft!


Reacties

  1. Het leek op het eerste zicht een of andere pudding...maar kom, 't manneke heeft gesmuld dus 't zal wel nie slecht geweest zijn hé ;-)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Jouw reactie hieronder? GRAAG!

Populaire posts van deze blog

Stamboom

De oudste zoon moest een stamboom maken. Thuis. Drie generaties: hijzelf met broer en zus, ikzelf en Drakenjager en de grootouders. Allemaal met geboortejaar. En het mocht (moest?) creatief zijn. Wie de oudste zoon een beetje kent, beseft meteen dat het venijn in de staart zat én kan het resultaat voorspellen... De naam van zijn broer en zus kent hij vlot uit het hoofd, zijn ouders weet hij ook vaardig te benoemen en zelfs de derde leeftijd kent hij bij naam. Geboortejaren vond-ie terug op de verjaardagkalender. So far so good. Maar het moest dus creatief zijn. "Haal maar alles uit de kast." Hij dacht dat de juf het letterlijk bedoeld had... Na veel vijven, zessen, zevens en achten kwamen we tot het besluit dat hij netjes namen en geboortejaren zou opschrijven en blaadjes zou knippen en dat ik er dan zo goed en zo kwaad als het ging een boom van zou maken. En ik had nog wat paasdecoratie over, alzodus ... Zo geschiedde. Benieuwd hoeveel punten wij daarvoor ...

Thee

Wat zou jij hierover denken, oma? Ik heb het me de voorbije dagen heel vaak afgevraagd... Je troostte me vast met gedachten die door mijn overvolle hoofd niet in me opkwamen. Doe wel en zie niet om.  't Is e scheete in e netzak. 't zin blagoajs. En ik zou gelachen hebben om zoveel wijsheid onder jouw grijze haren. Jij zou een kopje thee gezet hebben en je sneed de flan aan. Ik hapte mijn zorgen weg en jij schonk het kopje nog eens vol.

Boost mijn positiviteit - not.

Ik weet niet echt of ik ook maar een halve seconde getwijfeld heb. Ik vermoed van niet. Ik huiver van keurslijven, opgelegde thema's, iemand die me zegt wat ik moet doen. Als ik mijn beslissingen van de voorbije vijf jaar (en bij uitbreiding de vijf jaar daarvoor ook nog) bekijk, is de rode draad altijd geweest me door niemand iets te laten dicteren. Ik hou niet van uniformiteit, niet van doen wat iemand zegt omdat hij het zo zegt. Ik hou niet van allemaalhetzelfdedragenwantdatisnudemode . Ik kan er niet mee om. Absoluut niet. (U moest mijn hartslag voelen bij het schrijven van dit bericht: bovengemiddeld, ik jaag me op.) Ik hekel commercialisering, ook. Boeken vol zo-doe-je-het-nog-betertips. ( Is het niet goed, dan? Mag het nog van mij zijn, of moet het echt helemaal naar jouw norm, jouw idee, jouw structuur zijn? Heb jij de waarheid in pacht, dan? Ik wil je idee wel lezen, maar verplicht me alstublieft nergens toe!) Dus aan al wie mij de voorbije maand vroeg waarom ik nie...