Wel, dat is toch alweer een poosje geleden, ik keek er zowaar bijna naar uit! Niet dat ik een fan ben van de uitlatingen van dit eminente gezelschap kinderverpleegsters en babydokters, maar ik ben toch elke keer weer benieuwd welke gouden raad ik dit keer weer -gevraagd of ongevraagd- achter de kiezen gepropt krijg... Ik verwen u hieronder even met een selectie adviezen over mijn kroost, de voorbije jaren samengesprokkeld en aan een grondige screening onderworpen (lees: alleen de allerstrafste staan ertussen).
- bij Quinn, geboren aan 35.5 weken: "Ze is drie weken oud, ze zou nu toch al moeten kijken vanwaar het geluid komt..."
"Mevrouw, ze moest nog in mijn buik zitten..."
- bij Nuno, huilbaby eerste klas, hees van het schreeuwen: "Je mag hem gerust 10 minuutjes laten huilen, hoor, ze kunnen daar wel tegen. Ze moeten leren dat mama niet altijd komt."
"Mevrouw, ik nodig u uit bij ons thuis, voor een week of 2. Even kijken hoe lang u het volhoudt met een baby die van 's morgens vroeg tot 's avonds laat én de hele nacht brult. "
- ook bij Nuno, consult van 9 maanden, na evenveel maanden gebrul en slapeloze nachten:
"Mag ik u feliciteren met uw derde zwangerschap?"
"Nee, dat mag u niet. Ik ben helemaal niet zwanger. Ik sta alleen al 9 maanden dag en nacht op voor een kind dat niet kan stoppen met brullen. Voor vermageren heb ik nu absoluut geen tijd."
" Ik schrijf op in het dossier: baby moet rustiger worden en mama moet 5 kilo vermageren tegen de volgende keer."
"Wanneer bent u bevallen van uw laatste, mevrouw? 18 jaar geleden, zeker? Ze plakken er ook nog allemaal aan!" Voor wie wil weten wie: 't was dokter Baudot.
- bij Jack, baby met ondergewicht:
"Ik zou hem toch wel forceren om te drinken, hoor. De speen mag echt in zijn keel geduwd worden. Na een poosje zal hij het leren."
En ook, na een ziekenhuisopname van een week wegens een maagdarmvirus:
"Hij is wel erg naar beneden gegaan op de curve. Als u dat wil, kunt u hem nog eens extra komen wegen over 2 weken. Ik maak meteen een afspraak voor u. Als zijn gewicht dan laag blijft, moet u misschien opnieuw een ziekenhuisopname overwegen, om aan te sterken."
"Erg veel moed geeft u me precies ook niet. Maar ik zal hem zelf wel in de gaten houden. Toch bedankt."
"Wat doet hij al allemaal?"
"Hij neemt dingen vast en geeft ze van de ene hand in de andere."
Ze test het eventjes uit. Hij doet het meteen.
"En wat nog meer? Qua taal?"
"Hij brabbelt al vaak."
"Dat is geen brabbelen, mevrouw, dat zijn keelklanken die hij produceert." En ze schreef op in zijn boekje: "produceert keelklanken".
Maar 't is niet allemaal kommer en kwel, hoor, neenee. Sommige verpleegsters zijn ook erg bemoedigend (zij die meer dan 1 kindje hebben) en staan ook soms oprecht vol bewondering. Of geven gemeend advies. Er zijn er zelfs bij die beseffen wat het is om met een huilbaby te moeten leven. En aan zij die dat niet deed, heb ik eens de vraag gesteld: "Wilt u 'm eens eventjes lenen?" Haar mond viel lichtjes open.
Benieuwd wat het straks wordt. Slaagt Jackje voor deze test?
Mor natuuuuuuurlijk!!!!!
BeantwoordenVerwijderenIk zou wel eens samen met jou ginder willen zitten, gegarandeerd dat we in een deuk gaan liggen ;-)