Doorgaan naar hoofdcontent

zacht zalfje

Nostalgie!
Vanmorgen kocht ik den dezen:

Deels uit nostalgie (wat een prachtig doosje!), maar vooral omdat iemand die het écht kan weten, het mij aanraadde. Ik lees uw gedachten... "Wie kan dat nu écht weten? Wie heeft in deze recht van spreken? En vooral: naar wie wil MamaSoet eens voor een keertje luisteren? Ze is niet meteen het volgzame type!"

Welnu, beste lezer, als je bijna 85 jaar op deze bol rondloopt, hang ik aan je lippen. En mijn oma Lieve, die heeft zoveel wijsheid. Als zij zegt dat het goed is, geloof ik haar. Zij is de proef op de som in levenden lijve: ze ziet er ge-wél-dig uit en niet alleen voor haar leeftijd! Wat een zacht velletje, wat een lieve snoet!

Ik ga mijn zijdezacht zalfje dus meteen testen. Er zit zo'n heerlijk aluminiumvelletje over, net als vroeger bij de choco (weet je nog?). Wie het mocht laten klakken, had een lucky day. Meestal was ik het, en liet ik mijn broers verbolgen achter. Oorlog aan 't ontbijt. Het leven is voor de rappe.
En voor de zachte.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Stamboom

De oudste zoon moest een stamboom maken. Thuis. Drie generaties: hijzelf met broer en zus, ikzelf en Drakenjager en de grootouders. Allemaal met geboortejaar. En het mocht (moest?) creatief zijn. Wie de oudste zoon een beetje kent, beseft meteen dat het venijn in de staart zat én kan het resultaat voorspellen... De naam van zijn broer en zus kent hij vlot uit het hoofd, zijn ouders weet hij ook vaardig te benoemen en zelfs de derde leeftijd kent hij bij naam. Geboortejaren vond-ie terug op de verjaardagkalender. So far so good. Maar het moest dus creatief zijn. "Haal maar alles uit de kast." Hij dacht dat de juf het letterlijk bedoeld had... Na veel vijven, zessen, zevens en achten kwamen we tot het besluit dat hij netjes namen en geboortejaren zou opschrijven en blaadjes zou knippen en dat ik er dan zo goed en zo kwaad als het ging een boom van zou maken. En ik had nog wat paasdecoratie over, alzodus ... Zo geschiedde. Benieuwd hoeveel punten wij daarvoor ...

Mutsen

 Er bestaan niet zoveel soorten mannenmutsen. Het enige verzoek was dat het geen vrolijke, kleurrijke muts mocht zijn. Geen knalgeel of knalrood en ook geen hemelsblauw. (Dat kleur het verdriet niet weg zou nemen; we dachten het allebei, maar hielden het in ons hoofd.) Die kleur bleek geen probleem... er bestaan echt niet zoveel soorten mannenmutsen: je vindt grijze mutsen, zwarte, donkerblauwe of combinaties van die 3. Ik kon dus snel kiezen en koos 2 zwarte: een effen en eentje met een patroon. (Dat meer kleur het kiezen niet bemoeilijkt zou hebben, bedacht ik, maar ik zweeg stil.) Toen ik de bestelling aan huis ging leveren, sliep hij. Ik sloop op mijn tippen naar binnen en liet de koop op tafel liggen. Een warme verrassing voor als-ie zijn dag weer zou hernemen. Even passen en dan klaar.  Er zijn weinig maten in mannenmutsen: je trekt ze over je hoofd en dan blijven ze zitten. Toch zeker als je geen verband draagt. Dat had ik even niet meegerekend. We weten dus nog niet of...

Venetiaans blond

Niets is wat het lijkt... Bedankt, Mia!