Doorgaan naar hoofdcontent

old school

Ja, ik ben wat old school.
Zeker met Emmy Tiramisu, mijn oudste, langstdurendst bevriende meid (zeg je dat zo? Ik daag je uit om nog beter te doen!) . We zijn samen wat old school, wij getweeën, want zijn bevriend van op onze old school, zeg maar van in 't eerste leerjaar. Maar laat het punt bij de paal komen: wij old schoolers gaan vandaag picknicken!

Met tweederde nest Demettes erbij. En we gaan niet voor zo'n nieuwerwetse picknick met quiche , zureroomhapjes en cava. Neen, wij doen het the old school way (lees: sandwichen met kaas of ham of vissla en een doosje fruitsap voor 't gemak). We nemen een picknickdekentje mee en plannen een dag vol smikkelen en smullen, onze twee voorwaarden (véééle en lékker) in 't achterhoofd houdend. Dus toen dacht ik: "Waarom dan toch geen hip aperitiefje toevoegen?" en ik kocht zo'n Grieks mezzebordje hapjes. En ik bakte ook pannenkoeken, om 't toch old school te houden. Want zo zijn we en zo smullen we.



Reacties

Populaire posts van deze blog

Stamboom

De oudste zoon moest een stamboom maken. Thuis. Drie generaties: hijzelf met broer en zus, ikzelf en Drakenjager en de grootouders. Allemaal met geboortejaar. En het mocht (moest?) creatief zijn. Wie de oudste zoon een beetje kent, beseft meteen dat het venijn in de staart zat én kan het resultaat voorspellen... De naam van zijn broer en zus kent hij vlot uit het hoofd, zijn ouders weet hij ook vaardig te benoemen en zelfs de derde leeftijd kent hij bij naam. Geboortejaren vond-ie terug op de verjaardagkalender. So far so good. Maar het moest dus creatief zijn. "Haal maar alles uit de kast." Hij dacht dat de juf het letterlijk bedoeld had... Na veel vijven, zessen, zevens en achten kwamen we tot het besluit dat hij netjes namen en geboortejaren zou opschrijven en blaadjes zou knippen en dat ik er dan zo goed en zo kwaad als het ging een boom van zou maken. En ik had nog wat paasdecoratie over, alzodus ... Zo geschiedde. Benieuwd hoeveel punten wij daarvoor ...

Mutsen

 Er bestaan niet zoveel soorten mannenmutsen. Het enige verzoek was dat het geen vrolijke, kleurrijke muts mocht zijn. Geen knalgeel of knalrood en ook geen hemelsblauw. (Dat kleur het verdriet niet weg zou nemen; we dachten het allebei, maar hielden het in ons hoofd.) Die kleur bleek geen probleem... er bestaan echt niet zoveel soorten mannenmutsen: je vindt grijze mutsen, zwarte, donkerblauwe of combinaties van die 3. Ik kon dus snel kiezen en koos 2 zwarte: een effen en eentje met een patroon. (Dat meer kleur het kiezen niet bemoeilijkt zou hebben, bedacht ik, maar ik zweeg stil.) Toen ik de bestelling aan huis ging leveren, sliep hij. Ik sloop op mijn tippen naar binnen en liet de koop op tafel liggen. Een warme verrassing voor als-ie zijn dag weer zou hernemen. Even passen en dan klaar.  Er zijn weinig maten in mannenmutsen: je trekt ze over je hoofd en dan blijven ze zitten. Toch zeker als je geen verband draagt. Dat had ik even niet meegerekend. We weten dus nog niet of...

Venetiaans blond

Niets is wat het lijkt... Bedankt, Mia!