Doorgaan naar hoofdcontent

consequent inconsequent

Ik was vandaag eens inconsequent. Kijk je van op, ik weet het. De dame die jarenlang geen Coca - Cola Company-aankopen op haar geweten wilde, die al sinds mensenheugenis geen alcohol drinkt, principieel geen vlees eet en haar kinderen in de auto laat luisteren naar cd's voor grote mensen i.p.v. Plopmuzak... is in-con-se-quent!

Maar ook ik heb mijn zwakheden en ik heb een erg zwak plekje, mijn nestje. En als er een circus met échte wilde dieren op 10 km van onze deur zijn tenten opslaat, ga ik niet de trut zijn die haar nestje daar principieel niet naartoe wil sturen!

Daar stonden we dus vanmorgen bij de dageraad (lees: te negenen) voor de gesloten poort (met zo'n keten, weetjewel) van dat circus. Maar drie in gewone mensen vermomde circusartiesten (dat zie je zo, toch?) lieten ons vriendelijk binnen.  In 't Frans. Maar 't zijn artiesten, dat zie ik zo door de vingers.

Weelde!

Kamelen, zebra's, bizons, minipaarden, lama's, dromedarissen, langhoornkoeien, minipony's en als kers op de taart een truck vol leeuwen!
Big Boy was érg onder de indruk, en de rest van 't nest volgde.

Om deze avontuurlijke dag ... Nee.
Om deze dag die avontuurlijk begon maar verder al zonnebadend op Vlamertinge - Terras verder kabbelde in stijl af te sluiten, at ik zopas dit koekje.




Met zebrastrepen.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Stamboom

De oudste zoon moest een stamboom maken. Thuis. Drie generaties: hijzelf met broer en zus, ikzelf en Drakenjager en de grootouders. Allemaal met geboortejaar. En het mocht (moest?) creatief zijn. Wie de oudste zoon een beetje kent, beseft meteen dat het venijn in de staart zat én kan het resultaat voorspellen... De naam van zijn broer en zus kent hij vlot uit het hoofd, zijn ouders weet hij ook vaardig te benoemen en zelfs de derde leeftijd kent hij bij naam. Geboortejaren vond-ie terug op de verjaardagkalender. So far so good. Maar het moest dus creatief zijn. "Haal maar alles uit de kast." Hij dacht dat de juf het letterlijk bedoeld had... Na veel vijven, zessen, zevens en achten kwamen we tot het besluit dat hij netjes namen en geboortejaren zou opschrijven en blaadjes zou knippen en dat ik er dan zo goed en zo kwaad als het ging een boom van zou maken. En ik had nog wat paasdecoratie over, alzodus ... Zo geschiedde. Benieuwd hoeveel punten wij daarvoor ...

Thee

Wat zou jij hierover denken, oma? Ik heb het me de voorbije dagen heel vaak afgevraagd... Je troostte me vast met gedachten die door mijn overvolle hoofd niet in me opkwamen. Doe wel en zie niet om.  't Is e scheete in e netzak. 't zin blagoajs. En ik zou gelachen hebben om zoveel wijsheid onder jouw grijze haren. Jij zou een kopje thee gezet hebben en je sneed de flan aan. Ik hapte mijn zorgen weg en jij schonk het kopje nog eens vol.

Boost mijn positiviteit - not.

Ik weet niet echt of ik ook maar een halve seconde getwijfeld heb. Ik vermoed van niet. Ik huiver van keurslijven, opgelegde thema's, iemand die me zegt wat ik moet doen. Als ik mijn beslissingen van de voorbije vijf jaar (en bij uitbreiding de vijf jaar daarvoor ook nog) bekijk, is de rode draad altijd geweest me door niemand iets te laten dicteren. Ik hou niet van uniformiteit, niet van doen wat iemand zegt omdat hij het zo zegt. Ik hou niet van allemaalhetzelfdedragenwantdatisnudemode . Ik kan er niet mee om. Absoluut niet. (U moest mijn hartslag voelen bij het schrijven van dit bericht: bovengemiddeld, ik jaag me op.) Ik hekel commercialisering, ook. Boeken vol zo-doe-je-het-nog-betertips. ( Is het niet goed, dan? Mag het nog van mij zijn, of moet het echt helemaal naar jouw norm, jouw idee, jouw structuur zijn? Heb jij de waarheid in pacht, dan? Ik wil je idee wel lezen, maar verplicht me alstublieft nergens toe!) Dus aan al wie mij de voorbije maand vroeg waarom ik nie...