Doorgaan naar hoofdcontent

I love my lunchbreak

Jaja, ik begin toch al wat te verlangen naar 3 september, en dat om velerlei redenen:

1 We gaan met de hele reutemeteut naar zee... Lees : meer dan 1200 man, hop,hop,hop! Jump on that bus!

2 Ik zie mijn wilde pubers terug. Blij weerzien, denk ik! (Met sommigen dan toch.)

3 Er valt al eens wat bij te praten, zo die eerste week. De meeste collega's zag ik (bewust?) 2 maanden niet. Benieuwd naar de veranderde burgerlijke staten en zo.

4 En vooral... ik naaide zopas een stuttemeuzeltje mét koordje om het te sluiten! O, wat kijk ik uit naar de lunch! (En o, wat zal ik smullen!)



Over de afwerking valt bij nader inzien nog wel wat te zeggen, maar het is vrij recht gestikt. Wie heeft ooit gemompeld dat 't makkelijk zou zijn?!

Reacties

  1. Ewel tis een schoontje! Die stutjes zullen sebiets niet meer uit die meuzel willen hahaha!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Jouw reactie hieronder? GRAAG!

Populaire posts van deze blog

Stamboom

De oudste zoon moest een stamboom maken. Thuis. Drie generaties: hijzelf met broer en zus, ikzelf en Drakenjager en de grootouders. Allemaal met geboortejaar. En het mocht (moest?) creatief zijn. Wie de oudste zoon een beetje kent, beseft meteen dat het venijn in de staart zat én kan het resultaat voorspellen... De naam van zijn broer en zus kent hij vlot uit het hoofd, zijn ouders weet hij ook vaardig te benoemen en zelfs de derde leeftijd kent hij bij naam. Geboortejaren vond-ie terug op de verjaardagkalender. So far so good. Maar het moest dus creatief zijn. "Haal maar alles uit de kast." Hij dacht dat de juf het letterlijk bedoeld had... Na veel vijven, zessen, zevens en achten kwamen we tot het besluit dat hij netjes namen en geboortejaren zou opschrijven en blaadjes zou knippen en dat ik er dan zo goed en zo kwaad als het ging een boom van zou maken. En ik had nog wat paasdecoratie over, alzodus ... Zo geschiedde. Benieuwd hoeveel punten wij daarvoor ...

Mutsen

 Er bestaan niet zoveel soorten mannenmutsen. Het enige verzoek was dat het geen vrolijke, kleurrijke muts mocht zijn. Geen knalgeel of knalrood en ook geen hemelsblauw. (Dat kleur het verdriet niet weg zou nemen; we dachten het allebei, maar hielden het in ons hoofd.) Die kleur bleek geen probleem... er bestaan echt niet zoveel soorten mannenmutsen: je vindt grijze mutsen, zwarte, donkerblauwe of combinaties van die 3. Ik kon dus snel kiezen en koos 2 zwarte: een effen en eentje met een patroon. (Dat meer kleur het kiezen niet bemoeilijkt zou hebben, bedacht ik, maar ik zweeg stil.) Toen ik de bestelling aan huis ging leveren, sliep hij. Ik sloop op mijn tippen naar binnen en liet de koop op tafel liggen. Een warme verrassing voor als-ie zijn dag weer zou hernemen. Even passen en dan klaar.  Er zijn weinig maten in mannenmutsen: je trekt ze over je hoofd en dan blijven ze zitten. Toch zeker als je geen verband draagt. Dat had ik even niet meegerekend. We weten dus nog niet of...

Venetiaans blond

Niets is wat het lijkt... Bedankt, Mia!