Doorgaan naar hoofdcontent

Dieetcake!

Het is ver gekomen.
Zopas bakten we een cake om te vermageren. Een dieet- of regimecake, dus. Een glanzende, smeuïge chocoladecake.
U twijfelt?

Achter ons baksel zit een heel eenvoudig Claeystheorietje. Dat gaat als volgt:
Sinds de paasklok ons zeker niet vergat  staat hier een mand vol paaschocolade. Een wasmand. Vol eiers. En die moeten helemaal op, dat spreekt.

Voor mensen als ik,  die driekwart kilo verdikken door naar een chocoladen ei te kijken, is zo'n mand aanlokkelijk. Zeker als ze niet alleen naar die eiers kijken, maar de verleiding van het opeten niet kunnen weerstaan. Elke dag. En in 't weekend de hele dag. U begrijpt de verlokking, hoop ik.

Zo'n dieetcake met alle resten chocolade biedt dus een héél eenvoudige oplossing voor dit prangende probleem: eens gebakken en gegeten is de verleiding voorbij!
Mmmm... ik ruik hem al!

Vier dagen indigestie krijgt u er gratis bij.


Labels:

Reacties

Een reactie posten

Jouw reactie hieronder? GRAAG!

Populaire posts van deze blog

Stamboom

De oudste zoon moest een stamboom maken. Thuis. Drie generaties: hijzelf met broer en zus, ikzelf en Drakenjager en de grootouders. Allemaal met geboortejaar. En het mocht (moest?) creatief zijn. Wie de oudste zoon een beetje kent, beseft meteen dat het venijn in de staart zat én kan het resultaat voorspellen... De naam van zijn broer en zus kent hij vlot uit het hoofd, zijn ouders weet hij ook vaardig te benoemen en zelfs de derde leeftijd kent hij bij naam. Geboortejaren vond-ie terug op de verjaardagkalender. So far so good. Maar het moest dus creatief zijn. "Haal maar alles uit de kast." Hij dacht dat de juf het letterlijk bedoeld had... Na veel vijven, zessen, zevens en achten kwamen we tot het besluit dat hij netjes namen en geboortejaren zou opschrijven en blaadjes zou knippen en dat ik er dan zo goed en zo kwaad als het ging een boom van zou maken. En ik had nog wat paasdecoratie over, alzodus ... Zo geschiedde. Benieuwd hoeveel punten wij daarvoor ...
6 reacties
Meer lezen

Mutsen

 Er bestaan niet zoveel soorten mannenmutsen. Het enige verzoek was dat het geen vrolijke, kleurrijke muts mocht zijn. Geen knalgeel of knalrood en ook geen hemelsblauw. (Dat kleur het verdriet niet weg zou nemen; we dachten het allebei, maar hielden het in ons hoofd.) Die kleur bleek geen probleem... er bestaan echt niet zoveel soorten mannenmutsen: je vindt grijze mutsen, zwarte, donkerblauwe of combinaties van die 3. Ik kon dus snel kiezen en koos 2 zwarte: een effen en eentje met een patroon. (Dat meer kleur het kiezen niet bemoeilijkt zou hebben, bedacht ik, maar ik zweeg stil.) Toen ik de bestelling aan huis ging leveren, sliep hij. Ik sloop op mijn tippen naar binnen en liet de koop op tafel liggen. Een warme verrassing voor als-ie zijn dag weer zou hernemen. Even passen en dan klaar.  Er zijn weinig maten in mannenmutsen: je trekt ze over je hoofd en dan blijven ze zitten. Toch zeker als je geen verband draagt. Dat had ik even niet meegerekend. We weten dus nog niet of...
Een reactie posten
Meer lezen

Venetiaans blond

Niets is wat het lijkt... Bedankt, Mia!
3 reacties
Meer lezen